The Light The Firey The Earthy The Wood The Windy The Watery The Dark  

lunes, abril 13, 2009

¿La persona adecuada?

Siempre he sido tal como he querido, siempre he querido evolucionar como persona, pq intento ser buena persona, pero eso implica mirar atrás, ver lo que haces y trabajar cada día para llegar a ser un poco mejor.
Durante toda mi vida este ha sido mi precepto, este ha sido mi “tarnnà”, mi forma de actuar… Pero ahora ya empiezo a plantearme si es el mejor camino…
Ha llegado un punto en q creo q soy buena persona, que me esfuerzo por ser mejor, sí, pero que la base en si misma ya esta muy consolidada.
Pero aún así parece no ser nunca suficiente…
En aspecto sentimental “nunca soy el hombre adecuado”, siempre estoy como “el amigo adecuado”, el amigo que todos quieren tener, el amigo que tener al lado para poder comentar para poder hablar e incluso poder ayudar, pero parece ser que no soy lo suficiente para dar un paso más. Ahora eso sí, esta permitido jugar conmigo y con mis sentimientos, pq como somos amigos todo es perdonable, y llega un punto…
Y quizás ha llegado un momento en el q te digan todo llegara ya cansa, ya quema, pq después de sentirte engañado, utilizado, despreciado e insultado, empiezas a no creer en ese futuro.
Ves como todos tus amigos han tenido sus más y sus menos, sus idas y venidas, sus romances, sus noviazgos, sus rolletes, y tú siempre has estado a un lado solo, viendo pasar uno tras otro… Y por mucho que estés implicado te siente un poco apartado, un poco fuera de la onda, un poco viviendo un mundo en el q no te pertoca estar, un mundo al que quizás no perteneces.
Siempre he dicho que yo actúo por mi cuenta, y sin dejarme llevar, pero después de tanto tiempo viendo que soy el único que voy en esta dirección, que soy el único al que no le funcionan las cosas. Ya he visto a un montón de gente que parecía ir en mi misma dirección dar la vuelta y andar en la dirección de la mayoría, he visto como para ello no les ha importado hacerme daño y dejarme atrás… quizás sea el momento de claudicar, dar media vuelta y ponerme en el mismo sentido que los demás.
Pero ahora bien, ¿soy el amigo adecuado? En esta semana santa de vacaciones solo una persona me ha llamado para ver como estoy y para quedar, solo una ha mostrado interés por mí… Y te preguntas… Realmente he conseguido algo, realmente soy tan amigo como se dice, o simplemente soy aquel q va bien de vez en cuando?

2 Comments:

Blogger Unknown said...

http://omfgbcn.blogspot.com/2009/03/jorge-bucay.html

Es bo tenir amics i preocuparse per ells, pero quie es preocupa per tu? si no ho fas tu mateix? qui ho fa? a mi moltes vegades em pasa el mateix, pero he pres la decisió de explicarlis a tots els meus amics el q em pasa amb ells i tb la decisió de ser més independent.
Potser pots perdre "amics" pero eren amics? o només coneguts!


Quit pro quo!

10:04 p. m.  
Blogger Kim said...

¡Pelota, punto, set y partido!

Suposo que no es plat de bon gust per ningú, i al mateix temps es un plat que tots ens hem trobat en el nostre menú un dia o un altre.

Com pots comentar als teus amics el q et fa falta, el q trobes a faltar, el q esperes d’ells? Pq aquí esta el gran error, no has d’esperar mai res de ningú...

Ja no se qui es amic i qui no ho es, be n'hi ha un parell que encara posaria la mà al foc per ells, encara que ja no estic segur de no cremar-me, però per ells encara ho faria...

Veus com persones que consideres llunyanes t’entenen millor que persones que consideres properes, pq sí has donat en el clau. Tot roda al voltant d’un mateix i si tu no et preocupes per tu ningú no ho farà.

Potser ha arribat el moment de ser mes independent, mes egoista, però son dues característiques tan alienes a mi mateix que no tinc ni idea de per on començar.

I ho principal de tot qui es amic o qui es nomes “amic”?

Francament, moltíssimes gracies!

P.D. Que li ha passat al altre blog?

2:28 a. m.  

Publicar un comentario

<< Home


Counter

Copyright © 2006 Kim