The Light The Firey The Earthy The Wood The Windy The Watery The Dark  

viernes, diciembre 01, 2006

No se porque llega a repatearme tanto su visión.

Ayer salí de fiesta, bueno de fiesta no, a tomar una copa, bueno ¿una copa? lo que se dice una copa… Un agua natural y gracias (botellín de agua del tiempo, para los que no seáis de Cataluña), complementada con unas cuantas pastillas y eso, pero bueno q empezamos a retomar la vida normal.

Y donde fui, pos nada al Belladona, hay que continuar las buenas costumbres. Allí estuve con Gatet, Javilove, un amigo de este… y la verdad es que una velada muy entrañable. Y bueno un ratito con Ades, Loren y demás habituales del Bella.

Pero toda moneda tiene dos caras. Y la verdad es que encontrarme con cierta persona me repateo bastante, bueno encontrarme es un decir, cruzarnos la mirada seria más apropiado.

No entiendo porque me siento tan mal al verle. Se supone que lo he suprimido de mi vida pero aún así me da tanta rabia verle, quizás representa todo lo que no quiero ver en una persona, veo lo que ahora considero una mala persona, un mal amigo, un mal…
Me duele pensar que haya sido una de las personas en las que más he confiado, q más he querido, la única persona con la que conseguí tener suficiente confianza para llegar a desahogarme con ella hasta el punto de llegar a llorar. Y que todo haya sido un engaño, que todo sea una gran mentira y yo idiota de mi haya creído y confiado en ese persona una vez tras otra.
Me siento traicionado, engañado, utilizado… Y me da mucha rabia, porque sinceramente si veo tan claras estas cosas porque no soy capaz de pasar, de olvidar completamente a esa persona.
Una persona que me despierta en mí todo esto no se merece ni un minuto de mi tiempo, ni una reacción, ni un pensamiento y que lo haga es una de las cosas que me da más rabia.

Creo que es la primera vez en mi vida que me arrepiento de haber conocido a alguien, se que gracias a esta persona he conocido gente muy maja, incluso puede que de esto salgan buenos amigos, es la parte buena de algo malo, pero sinceramente hoy por hoy me arrepiento de haberla conocido.

Espero con ansia el día que al ver a esta persona me resulte una nulidad total, q verla deje de ser algo y se convierta en nada, porque ese día me demostrare a mi mismo que como el ya me ha demostrado no vale nada y encima a mi no me importará nada.

8 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Bueno las amistades son así de entrañables. Unas veces no cuajan y otras si, pero van y vienen.

Bueno no he tenido tiempo de leermelo muy bine. Mañana cuando este menos cansado me lo miro detenidamente. aprovecho para saludarte com osiempre

Fins aviat

10:23 p. m.  
Blogger Snap said...

Bueno ayer los ratos que estube con vosotros me los pase bien. de vez en cuando tengoque ir más ocn vosotros^^

Hasta pronto

8:47 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Se lo que es porque a mi me ha pasado, y he tardado mucho en que dejara de afectarme, pero al final todo se supera,lo tipico de "el tiempo lo cura todo" es verdad aunque ahora cueste verlo.
Me gusto ir al Belladona, ya nos iremos viendo, cuidat !!!!
un beso

12:20 a. m.  
Blogger Snap said...

i nos gusto ir a belladona, pero aquello parecia una carrera de bares
madre mia otro dia más de trankis jaja

11:45 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Algún dia ho hauràs de superar... però Kim et dic jo que això que sents és encara amor...

...A mi m'està passant quelcom semblant...

1:10 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

amb algú que coneixes molt bé...

1:12 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

Parles de la mateixa persona tant en el primer primer post d'aquest bloc com en l'últim (!!)

1:24 a. m.  
Blogger Kim said...

No ho dubtis i tingues per segur que algun dia ho oblidaré.

Se que el que sento es amor, l'amor que es pot professar cap algú que pensaves que era una de les millor persones del món, una de les amistats que he arribat a sentir mes a prop, a qui vaig obrir el meu cor de bat a bat, perquè per mi el sentiment d'amistat es un dels mes importants.

I sí, ho se i ho reconec, això es un tipus d'amor molt fort, i es el que mes em dol. Fa temps que em vaig adonar gracies a la raó que la persona no era tal i com el meu cor la veia, i encara que gracies a la raó he fet fora físicament aquesta persona de la meva vida, deixar d'estimar algú que has estimat molt de un dia per un altre es un afer impossible, però que mica en mica i en constància ho aconseguiré.

Si estàs passant quelcom semblant, només dir-te que anim i força, que se que es dur, es molt dur, però si realment aquesta persona t'ha demostrat no valer la teva amistat, tu t'has de demostrar a tu mateix que la pots arribar a anular.
Potser conec la persona, potser fins i tot es amiga meva, no ho se, però el que si sembla per els teus comentaris es que em coneixes però si es així em sobta que et mantinguis en l'anonimat.

Avui per avui acabo de tornar de Paris amb una de les millors persones que conec, amb ell estic tenint una relació d'amistat sana, maca, preciosa... una amistat que junt a d'altres persones esta donant un altre sentint encara més increïble i més místic al valor de l'amistat.

Centrant-me en aquesta persona m'ha fet adonar que la amistat en cap cas es negativa, es sempre positiva, si una amistat et comporta coses negatives, no es una amistat de veritat.
Amb això no vull dir que no hi hagi problemes en les amistats, sempre n'hi ha, però se'ns dubte en una amistat de veritat els problemes no son coses negatives, tot el contrari, ho son de positives que encara positivitze'n més la relació entre les dos persones.

També vull afegir que no se si has revisat tot el meu blog, però parlant concretament del meu primer post i del darrer avanç d'aquest no parlo de la mateixa persona, sinó de dues ben diferents.
El primer post parla de l'única persona en aquesta vida de la que he estat enamorat plenament, algú que per mi sempre serà algú molt especial, algú que sempre tindre guardat al fons del meu cor, encara que la nostra relació personal sigui un desastre.
L'anterior a aquest, parla de qui vaig creure era un dels meus millors amics, qui vaig creure que era una de les millors persones que havia conegut, i que desgraciadament em vaig equivocar.
T'asseguro que son dos persones diferents, i encara que les dos me les he arribat a estimar molt, el sentiment d'amor es completament diferent.

11:36 p. m.  

Publicar un comentario

<< Home


Counter

Copyright © 2006 Kim