The Light The Firey The Earthy The Wood The Windy The Watery The Dark  

miércoles, octubre 26, 2005

Amistades perdidas

Hoy tengo dos caras de la misma moneda. Por un lado me he encontrado por la calle con el novio de una compañera de clase de mi 1er COU nocturno, era el novio de Mar. Hacia quizás mas de cinco años que no nos veíamos, no me acordaba de su nombre pero si que era el novio de mi amiga, le he preguntado si seguían juntos y el me ha enseñado su alianza, ¡Se casaron! y viven juntos en su propia casa en Premia, que chulo…, me ha hecho mucha ilusión encontrármelo y que me contara esto, me alegro mucho por ellos y que las cosas les vayan bien, aunque nuestra relación haya desparecido me ha encantado saber de ellos.
Por otro lado hoy me he acabado de dar cuenta de una amistad que he perdido y que dudo que pueda llegar a recuperar, porque no se si esta en mis manos poder llegar ha hacer algo, es así, unos vienen, otros se van, aunque hay algunos que te da más rabia que otros que se vayan, sobretodo con la impotencia que estoy sintiendo…

domingo, octubre 23, 2005

Orko y Oracle (Masters - 2002)


Hoy he encontrado esta imagen, me encanta!!!
http://www.deviantart.com/view/4954354/

¿Como puedes ser la persona que necesita otra?

A veces hay amigos que te necesitan, pero no siempre puedes darles aquello que necesitan y eso te duele.
Siendo coherente contigo mismo puedes llegar a hacer daño a alguien que aprecias, y sabiendo eso te haces daño a ti mismo. Se que no hay una formula, ni una solución,…
Si le escucho y estoy a su lado me estoy engañando a mi mismo, traicionando lo que creo, pero se que él es lo que necesita.
Por lo contrario, si le digo lo que realmente siento, le hago mas daño del que ya siente, y yo sufro porque se que él esta sufriendo,…
Y cual es la solución, tome la que tome me siento mal… Quizás aunque me traicione a mi mismo escuchándole y callándome lo que pienso él puede llegar a sentirse bien, ya que de todas formas me voy a sentir a mal. ¿Pero entonces estas siendo un buen amigo no siendo sincero?

miércoles, octubre 19, 2005

Amistades unidireccionales

No se porque me esfuerzo en una amistad que solo tiene sentido en una dirección, por más que hago e intento, siempre me encuentro con lo mismo, una pared. Ya he perdido la cuenta de veces que he quedado y me ha dejado plantado, las veces que le he llamado y no me ha cogido el teléfono, el montón de mensajes que le he enviado y nunca han tenido respuesta,… y yo como un idiota sigo en casa esperando que pasen las horas haber si llama porque en eso habíamos quedado.
Ya no debería afectarme ver como cada vez que intento acercarme a esa persona, esta me deja plantado. ¿Tanto cuesta un mensaje para decir que le ha surgido algo y no puede quedar? Aunque sinceramente si hoy hubiera hecho eso, que era lo mínimo que esperaba, supongo que sentiría lo mismo que estoy sintiendo, decepción.
No se como una persona puede quejarse de no tener amigos y tratar a la gente como me esta tratando a mí, pasa de mí como de la mierda, ahora eso sí para salir de fiesta si le apetece estar conmigo, porque como conmigo se lo pasa tan bien… Y es que encima cuando hablamos o estamos juntos parece que realmente dice las cosas sintiéndolas, que realmente quiere estar conmigo, que le apetece quedar, que le apetece tener una amistad conmigo… Yo ya no puedo más, me esta haciendo daño.
Le he ofrecido mí mano en incontables ocasiones, me he rebajado en no se cuantas, le ofrecí un borrón y cuenta nueva, pero advirtiéndole que una amistad era cosa de dos, pero él sigue sin poner nada de su parte, o no que yo note, así que creo que va a ser el momento de pasar pagina de una vez.

martes, octubre 18, 2005

¿Ara és quan busco en serio parella?

He estat xerrant amb el Xavi de les sensacions que he tingut al llarg del cap de setmana, i em diu que son relacions normals, que hauria d’estar content, que potser ha arribat el punt en que ja no em satisfà sortir de festa perquè el que vull es disfrutar més de les relacions personals, sobretot de la relació que tindria si estigués en parella.
Jo desde els 17 anys he tingut molt clar que el que volia era una parella, una persona al meu costat, però la veritat es que no m’ha anat gaire bé, però com em va dir ahir l’Albert, potser es que hauria de passar per “l’aro” com fa tothom al món gai i enrotllar-me, deixar-me portar i començar una relació per on a mi mai m’ha agradat començar. Potser com diu la Marina sóc massa hetero per ser gai... massa bon tio... massa bon nano... i per continuar seguint els meus principis l’únic que estic aconseguint es destruir-me a mi mateix.
Potser es hora de replantejar-me si el camí per arribar allà on vull anar es el correcte, ja que potser el camí que sempre m’havia negat a utilitzar potser es la solució.

lunes, octubre 17, 2005

Un Domingo y yo de fiesta, la verdad es que como siga así…

Bueno no todo en esta vida es fiesta, sigo con él mismo rol de todo el fin de semana, no me apetece más que estar a solas con la gente, esto no es muy normal en mí…
La verdad es que he quedado con Albert para hablar y la verdad es que me ha venido muy muy bien, aunque sigo necesitando estar a solas con la gente, no lo entiendo… Después ha venido Ivan y al final también Dani, hemos ido al Gay Day, y sinceramente me lo he pasado bien, la verdad es que no es mi estilo de música, pero ha estado bien, además he disfrutado de la compañía no tanto como es habitual en mí pero bueno, no estaba yo con muchas luces.
Quien me diría que un domingo noche estaría como estoy hoy, normalmente el finde me revitaliza y me da fuerzas para la nueva semana, este no lo ha hecho, haber como empieza la semana…, pero la verdad es que no tengo demasiadas fuerzas…

domingo, octubre 16, 2005

Otro Sábado más.

Vaya sábado. Me he despertado con unas ganas de no hacer nada…, la verdad es que me he levantado con el mismo rol de ayer, bueno realmente me ha despertado mi madre para ver si me quedaba a comer, pero como no me aprecia nada quedarme con ellos, les he dicho que había quedado aunque no tenia ningún plan. Así que he llamado a Be haber si le apetecía ir a comer juntos por aquí por el barrio, pero ya tenia planes, después de estar hablando un poco por el Messenger con Ivan se me ha encendido la bombilla y he decidido ir a buscarle al trabajo, la verdad es que he estado muy a gusto con él charlando mientras el curraba, pobre, seguro que no le he dejado avanzar lo que habría avanzado solo, pero me apetecía mucho estar con él que hacia mucho que no nos veíamos.
Después he llamado a Dani, continuaba con mi racha de querer quedar con una sola persona, le llamaba para ver si le apetecia que cenaramos juntos y al final, sin pensarlo mucho, hemos acabado de compras toda la tarde y cenando en su casa, ¡y que cena!, la verdad es que al verla era algo escéptico, una ensalada con salsa de mermelada, una pizza de espárragos, unas setas con gambas, unos mini langostinos…, pero sinceramente que bien he cenado, todo estaba buenísimo y encima los mojitos… ¿o era cahipiriña? Bueno sea como sea he disfrutado que te cagas de la cena y de la compañía.
Después de cenar, y la verdad es que con muy pocas ganas, fui a buscar a Albert y a estos, les había dicho que saldría con ellos pero la verdad es que no había ganas, no por ellos, sino por mi porque estaba muy rallado y no me apetecia hacer nada en grupo; aunque una cosa me hizo ilusión encontrarme con Noel de la excursión de Aemics por la calle, la verdad es que no interactuamos mucho, yo estaba muy agobiado, pero la verdad es que me gusto mucho verle.
Al final me deje convencer para ir a Metro y aunque la disco no esta mal, la verdad la recordaba mucho peor, no acabé de adaptarme y estuve toda la noche muy agobiado, la verdad es que no disfruté en absoluto de esa noche de fiesta.

sábado, octubre 15, 2005

Quedar o no quedar, esa es la cuestión.

La verdad es que este viernes ha estado un poco raro, en gran parte porque yo me encontraba raro conmigo mismo. Durante la tarde he estado quedando y desquedando con la gente primero con Albert, luego con Nuria, después con Sailor, con Edu… La verdad es que no me apetecía hacer nada, ni tan siquiera ir al grupo (que al final tomé la decisión de no ir). No sé, me apetecía compartir mi tiempo con alguien, con una sola persona, pero la verdad es que no encontraba con quien. Al final y después de un ultimátum de Sailor acabé saliendo con Sailor, Montse, Isma y Nuria, pero la verdad es que estaba rallado. No estuve muy cómodo, solo me encontré realmente cómodo cuando estuve compartiendo a solas la conversación con Nuria. Aunque si soy sincero después de averiguar que la llamada perdida que tenia en el móvil era de Edu me quedé con las ganas de quedar con él (eso me pasa por ir al gimnasio), no solo porque fuera él (la verdad es que tengo muchas ganas de hablar desde hace tiempo), sino por el mismo motivo que estoy comentando desde el principio y es que la verdad lo único me apetecía era compartir mi tiempo con una única persona.
Quizás tenga razón Nuria y el problema es que no estoy a gusto conmigo mismo.

miércoles, octubre 12, 2005

Por fin algo q me hace sentir mejor.

Vaya con la fiesta de ayer, me lo pase realmente en grande con Montse, Isma, Albert, Ivan, Nuria, Toni, ... Además fue una fiesta como conmemorativa, no sé los años que hacía que yo no bebía calimocho, aunque a 6 € el litro tampoco voy a beber demasiado, pero no solo bebimos sino que mientras bebíamos jugamos al “Yo nunca nunca...” (Jo mai, mai...) La verdad es que las preguntas se las traían, y yo también hice un par de ellas que tela marinera, algunas para pillar adrede, otras sin pensar las cosequencias, espero que algunos sepan perdonarme, pero bueno el juego es así, lo que si me di cuenta es lo casto y puro que soy, no puede ser que sea así, tengo que aprender a vivir la vida y empezar a disfrutar del sexo.
Pero dejando eso a un lado la verdad es que me lo pase genial, bailando y bailando toda la noche de una forma... Además esa noche no era el único al que le gustaba jugar porque empezando por mí y acabando por cualquiera de ellos todos hicimos de todo, jeje creo que íbamos un poco pedo, porque Ivan...
Supongo que también hubo cosas malas, me "potaron encima", nada y menos, solo de refilon pero eso no gusta a nadie, me ralle un poco con una canción, me puse melancolico recordando al que no deberia recordar, e iba algo pedo...
La cuestión es que hoy me siento muy bien, me ha subido mucho el Ego, y tengo ganas de muchas cosas, sobretodo de enrollarme con alguien jeje, es broma, lo que sí quiero es un novio, me apetece muchísimo estar con alguien, compartir mi tiempo sentirlo cerca y poder hacernos arrumacos, necesito amar y sentirme amado de una vez, la verdad es q en este sentido me siento un poco solo sobretodo cuando veo que todo el mundo a mi alrededor va encontrando a alguien, así que va siendo hora de ponerse manos a la obra.

domingo, octubre 09, 2005

Castillo de Naipes

Son la 1.27, no me apetece irme a dormir, no me apetece quedarme despierto, no me apetece estar con gente, no me apetece estar solo…
Creo que mis relaciones personales más actúales se han convertido en un verdadero castillo de naipes. No siento un verdadero sentimiento de amistad y en muchos casos siento que la complicidad es inexistente, inapreciable, incluso excluyente, otra vez vuelvo a las “Il•lusions trencades” mis sentimientos son un baiven de ideas, que no paran de navegar de un lado al otro, canbian en pocos minutos y por sutiles circunstancias, pero es que ya no puedo más, se que no he de esperar nada de nadie, pero no se vivir sin unos minimos, y eso me esta hundiendo.
Voy a ver una peli, voy a intentar no pensar, estoy dando pasos en falso y como no actue deprisa me veo otra vez en un punto de partida del que no me veo con fuerzas de empezar, no otra vez…

sábado, octubre 08, 2005

Fiesta con regusto

La fiesta de anoche fue algo realmente extraño. No se como describir una noche en la que no me sentí cómodo en ningún momento, pero que en cambio en algunos mementos me lo llegue a pasar hasta bien.
La verdad es que estaba a gusto con todas y cada una de las personas con las que ayer Salí. Albert, Noe, Edu, Ivan, Juanca, Didac, pero la verdad es que la situación era algo extraña, e incluso molesta, y al encontrarnos con Javi y Fransesc… No se a mi me encantó encontrármelos hacia tanto que no los veía… pero solo había que mirar algunas caras para saber que ese encuentro no era demasiado satisfactorio.
La cosa no iba conmigo, pero los conflictos entre ellos, o lo que es lo mismo, los conflictos entre mis amigos me acabaron haciendo mella y al final decidí irme a casa.
Hoy me siento muy extraño no se que hacer ni como actuar y sinceramente no se si me apetece volver a pasar una noche así, pero como evitarlo si todos son mis amigos y me apetece estar con todos ellos?

lunes, octubre 03, 2005

Punto y Final

Una amistad, 11 años, cosas buenas, cosas malas, muchos sentimientos, experiencias, situaciones, pero en la vida casi nada es eterno y al final has de llegar al punto y final.
Se acabó.

domingo, octubre 02, 2005

Paris, Paris, Paris…

Que lujo estos dos días en Paris, me lo he pasado en grande, lo necesitaba la verdad.
No hemos parado, de aquí para allá, hemos ido a un montón de tiendas he podidito comprar un montón de cosas (comics), he vuelto a la gran torre Eiffel, a Notre Dame,…
Pero la verdad es que lo mejor ha estado la compañía. Me lo he pasado en grande con Marta, Adam y Edu.
¿Anécdotas? Seria un no parar:
- “… Another things…”
- “Pay two and go by three”
- “Very fast, go to the bus”
- …
¡Mi Spanglish de ir por casa funciona!
Necesitaba algo así, escapar, vivir un poco mi vida, no sentirme aprisionado por el día a día.
Solo dos días saben a poco ahora, pero la verdad creo que he vivido una experiencia que no creo olvidar.

Counter

Copyright © 2006 Kim